Stan Smith
Państwo | Stany Zjednoczone | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 14 grudnia 1946 | ||
Wzrost | 193 cm | ||
Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend | ||
Status profesjonalny | 1968 | ||
Zakończenie kariery | 1985 | ||
Gra pojedyncza | |||
Wygrane turnieje | 27 | ||
Najwyżej w rankingu | 3 (23 sierpnia 1973) | ||
Australian Open | 3R (1970, 1976, 1977XII) | ||
Roland Garros | QF (1971, 1972) | ||
Wimbledon | W (1972) | ||
US Open | W (1971) | ||
Gra podwójna | |||
Wygrane turnieje | 54 | ||
Najwyżej w rankingu | 1 (2 marca 1981) | ||
Australian Open | W (1970) | ||
Roland Garros | F (1971, 1974) | ||
Wimbledon | F (1972, 1974, 1980, 1981) | ||
US Open | W (1968, 1974, 1978, 1980) | ||
|
Stan Smith, właśc. Stanley Roger Smith (ur. 14 grudnia 1946 w Pasadenie) – amerykański tenisista, zwycięzca 7 turniejów wielkoszlemowych, zdobywca Pucharu Davisa, lider rankingu ATP deblistów.
Kariera tenisowa
Studiował na Uniwersytecie Południowej Kalifornii i reprezentował tę uczelnię w rozgrywkach tenisowych, sięgając po tytuł mistrza akademickiego USA w grze pojedynczej (1968) oraz dwukrotnie w grze podwójnej (w parze z Bobem Lutzem, 1967 i 1968).
W grze pojedynczej wygrywał Wimbledon w 1972 (po finałowym sukcesie nad Ilie Năstase), rok wcześniej doznał porażki w meczu finałowym na tym turnieju; zdobył także singlowy tytuł na US Open w 1969 i 1971. Wyniki te ugruntowały jego pozycję w ścisłej czołówce światowej – w latach 1970–1976 klasyfikowany w czołowej dziesiątce na świecie, w tym jako nr 1. w 1972 (po wprowadzeniu komputerowego rankingu najwyżej był jako nr 3. w 1973); 1967–1980 figurował w czołowej dziesiątce tenisistów amerykańskich (nr 1. w 1969 i 1971–1973)[1]. W roku 1970 został mistrzem pierwszej edycji ATP Finals[2].
Jako deblista wygrywał US Open w 1968 (zarówno w kategorii "open", jak i wśród amatorów), 1974, 1978 i 1980; 1971 i 1979 przegrywał mecze finałowe. Ponadto ma na koncie wygraną deblową na Australian Open w 1970. Na Wimbledonie czterokrotnie przegrywał w finałach konkurencji debla (1972, 1974, 1980, 1981), na French Open dwukrotnie (1971, 1974). Jego najczęstszym partnerem deblowym był Bob Lutz, dobre wyniki osiągał również z Erikiem van Dillenem. Dnia 2 marca 1981 został liderem rankingu ATP deblistów i utrzymywał tę pozycję przez osiem tygodni.
W latach 1968–1979 i ponownie w 1981 reprezentował USA w Pucharze Davisa, przyczyniając się do 8 sukcesów Amerykanów.
W 1987 jego nazwisko wpisano do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy, a we wrześniu 2011 został prezydentem tej instytucji[1][3].
W 2005 roku, przez magazyn „TENNIS”, Stan Smith został umieszczony na 35. miejscu wśród 40 najlepszych tenisistów i tenisistek[4].
Finały w turniejach wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (2–1)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1971 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | John Newcombe | 3:6, 7:5, 6:2, 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 1. | 1971 | US Open, Forest Hills | Trawiasta | Jan Kodeš | 3:6, 6:3, 6:2, 7:6 |
Zwycięzca | 2. | 1972 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Ilie Năstase | 4:6, 6:3, 6:3, 4:6, 7:5 |
Gra podwójna (5–8)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 1968 | US Open, Forest Hills | Trawiasta | Bob Lutz | Arthur Ashe Andrés Gimeno | 11:9, 6:1, 7:5 |
Zwycięzca | 2. | 1970 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta | Bob Lutz | John Alexander Phil Dent | 6:3, 8:6, 6:3 |
Finalista | 1. | 1971 | French Open, Paryż | Ceglana | Tom Gorman | Arthur Ashe Marty Riessen | 8:6, 6:4, 3:6, 4:6, 9:11 |
Finalista | 2. | 1971 | US Open, Forest Hills | Trawiasta | Erik Van Dillen | John Newcombe Roger Taylor | 7:6, 3:6, 6:7, 6:4, 6:7 |
Finalista | 3. | 1972 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Erik Van Dillen | Bob Hewitt Frew McMillan | 2:6, 2:6, 7:9 |
Finalista | 4. | 1974 | French Open, Paryż | Ceglana | Bob Lutz | Dick Crealy Onny Parun | 3:6, 2:6, 6:3, 7:5, 1:6 |
Finalista | 5. | 1974 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Bob Lutz | John Newcombe Tony Roche | 6:8, 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 3. | 1974 | US Open, Forest Hills | Trawiasta | Bob Lutz | Patricio Cornejo Jaime Fillol | 6:3, 6:3 |
Zwycięzca | 4. | 1978 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Bob Lutz | Marty Riessen Sherwood Stewart | 1:6, 7:5, 6:3 |
Finalista | 6. | 1979 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Bob Lutz | Peter Fleming John McEnroe | 2:6, 4:6 |
Finalista | 7. | 1980 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Bob Lutz | Peter McNamara Paul McNamee | 6:7, 3:6, 7:6, 4:6 |
Zwycięzca | 5. | 1980 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Bob Lutz | Peter Fleming John McEnroe | 7:6, 3:6, 6:1, 3:6, 6:3 |
Finalista | 8. | 1981 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Bob Lutz | Peter Fleming John McEnroe | 4:6, 4:6, 4:6 |
Gra mieszana (0–1)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1967 | U.S. National Championships, Forest Hills | Trawiasta | Rosie Casals | Billie Jean King Owen Davidson | 3:6, 2:6 |
Przypisy
- ↑ a b Stan Smith. tennisfame.com. [dostęp 2017-05-08]. (ang.).
- ↑ Marcin Motyka: Finały ATP World Tour: Znamy rozstawienie. Djoković, Federer i Nadal w jednej grupie?. sportowefakty.wp.pl, 11 listopada 2015. [dostęp 2017-05-08]. (pol.).
- ↑ ITHF names Stan Smith president of organization. jamestownpress.com, 22 września 2011. [dostęp 2017-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-06)]. (ang.).
- ↑ Tennis Magazine's 40 Greatest Players of the Tennis Era. amiannoying.com. [dostęp 2017-05-08]. (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- p
- d
- e
1901–1910 | |
---|---|
1911–1920 | |
1921–1930 | |
1931–1940 |
|
1941–1950 |
|
1951–1960 | |
1961–1970 | |
1971–1980 | |
1981–1990 | |
1991–2000 |
|
- p
- d
- e
1905–1910 | |
---|---|
1911–1920 | |
1921–1930 | |
1931–1940 | |
1941–1950 | |
1951–1960 | |
1961–1970 | |
1971–1980 | |
1981–1990 | |
1991–2000 |
- p
- d
- e
- p
- d
- e
1901–1910 | |
---|---|
1911–1920 | |
1921–1930 | |
1931–1940 | |
1941–1950 | |
1951–1960 | |
1961–1970 | |
1971–1980 | |
1981–1990 | |
1991–2000 |
- Universalis: smith-stanley-dit-stan